در تقاطع­­های راست گوشه سه شاخه یا چهار شاخه کانال­های روباز، مطالعه جدایی جریان بسیار حائز اهمیت می­باشد. برخی پارامترهای موثر در این زمینه نسبت دبی ورودی و عمق جریان می­باشد که در این تحقیق تاثیر نسبت دبی ورودی و نسبت ارتفاع سرریزها (عمق جریان) در الگوی جریان و ابعاد ناحیه جداشدگی به صورت عددی شبیه­سازی شده است. بررسی نتایج مدل عددی نشان داد که مدل k-ω بیشترین مطابقت را با نتایج آزمایشگاهی دارد، به طوریکه میزان خطای شبیه­سازی کمتر از 20% بود. ابعاد ناحیه جداشدگی در کانال­­های اصلی و فرعی با نسبت دبی ورودی رابطه مستقیم داشت. همچنین با افزایش ارتفاع سرریزهای خروجی، عمق جریان افزایش یافت و منجر به کاهش ابعاد ناحیه جداشدگی شد. مطابق نتایج عددی، ابعاد ناحیه جداشدگی در راستای قائم از کف کانال به سطح آب افزایش یافت، به­طوری­که برای نسبت دبی 6/0 و نسبت ارتفاع سرریز 377/0، طول ناحیه جداشدگی در کف کانال، فاصله 1/0 متر از کف و در سطح آب به ترتیب در حدود 60 سانتیمتر، 75 سانتیمتر و 85 سانتیمتر بود. بنابراین از سطح آب به سمت کف کانال طول ناحیه جداشدگی در حدود 29% کاهش یافت.

خوشه بندی ظرفیت دار یکی از مسایلی است که از کاربرد گسترده ای در داده کاوی برخوردار است. این مساله به دنبال افراز یک مجموعه n تایی از عناصر به p خوشه ظرفیت دار است به طوری که تمامی اعضای یک خوشه به نقطه ای که به عنوان مرکز ثقل آن خوشه تعیین می شود، تخصیص یابند. هدف از این مساله کمینه کردن عدم تشابه تمامی نقاط یک خوشه از مرکز ثقل خوشه با رعایت محدودیت ظرفیت در هر خوشه است، به طوری که هر عنصر تنها به یک خوشه تخصیص یابد. در این مقاله دو روش حل متفاوت جهت حل مساله خوشه بندی ظرفیت دار ارایه شده است. روش نخست یک روش حل فرا ابتکاری مبتنی بر شبیه سازی تبریدی است که در سازوکار جستجوی جواب از ساختارهای مختلف همسایگی استفاده می کند. روش دوم مبتنی بر الگوریتم ژنتیک است که در آن از یک رویه ابتکاری جستجوی محلی استفاده شده است. روش های ارائه شده با استفاده از مسایل نمونه ای مختلف مورد آزمون قرار گرفته اند. نتایج محاسباتی حاکی از کارایی و توانمندی روش های حل پیشنهادی است.

توزیع کالا و خدمات در سطح شهرها از اهمیت زیادی برخوردار است. انتخاب مکان های مناسب جهت استقرار مراکز ارائه خدمات در سطح یک شهر هم می تواند کمک بزرگی به شهروندان جهت دسترسی راحت و سریع به این خدمات باشد و هم بار ترافیکی ناشی از این گونه سفرها در سطح آن شهر را کاهش دهد. متاسفانه نبود برنامه ریزی صحیح شهری در گذشته، باعث شده تا ساختار بسیاری از شهرهای جهان، به گونه ای نادرست شکل گرفته و مراکز ارائه خدمات در آنها در مکان های نامناسبی استقرار یابند. از آنجا که بخش عظیمی از این مراکز توسط بخش خصوصی احداث گشته و جابجایی آنها به دلایل مختلف همچون دلایل قانونی مشکل است، نیاز است که بخش دولتی با احداث مراکزی جدید در مکان هایی با قابلیت رقابت بالا به جذب مشتریان این مراکز خصوصی بپردازد. در این مقاله، انتخاب مکان هایی جهت احداث مراکز ارائه خدمت جدید مورد بررسی قرار می گیرد. این مکان ها به گونه ای انتخاب می شوند که اهدافی خاص همچون دسترسی سریع و آسان متقاضیان دریافت خدمات به آنها فراهم آمده، و معضلات ترافیکی ناشی از این گونه سفرها در سطح شهرها کاهش یابد. در این ارتباط، مدلی برای مکان یابی مراکز با محدودیت ظرفیت، طراحی شده و سپس یک الگوریتم شبیه سازی تبریدی موازی برای حل این مدل ارائه گردیده است. در پایان، الگوریتم پیشنهادی برای تعیین مکان های مراکز سلامت در شهر اصفهان استفاده گردیده و کارایی آن مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده نشان از دقت و سرعت الگوریتم یاد شده در تعیین مکان های مراکز سلامت در شهر اصفهان دارد.

در این مقاله بدواً نیاز جامعه به یک سیستم جامع مدیریت وضعیتهای اضطراری را توجیه نموده و سپس ساختار یک مدل شبیه سازی تخلیه اضطراری را در محیطهای موازی رایانه ای مورد بررسی قرار می دهیم.مدل را در مورد یک شبکه حمل و نقل فرضی به کار می گیریم تا قابلیتهای مکانیزم رابط انتقال پیام در محیطهای شبیه سازی موازی را بررسی کنیم.چگونگی پیاده سازی این مکانیزم را نشان داده و با ارائه نتایج عددی مزیّتها و هزینه های پروتکلهای همزمانی مختلف را مقایسه کرده و مناسب این رویکرد را برای شبیه سازی موازی اضطراری مورد بحث قرار می دهیم

با استفاده از روش PIC مساله ناپایداری دو جریانی در پلاسما شبیه سازی شده است. زمان اجرای برنامه سری شبیه سازی و قسمت هایی که قابل موازی شدن هستند تعیین شد. سپس برنامه سری با استفاده از توابع MPI به صورت موازی درآمد. زمان اجرای برنامه سری برحسب تعداد نقاط شبکه بررسی شد و زمان اجرای برنامه موازی بر روی سه و پنج پردازنده برحسب تعداد نقاط شبکه مورد مطالعه قرار گرفت و با توجه به نتایج حاصل از آن تسریع برنامه موازی برحسب تعداد نقاط شبکه استخراج گردید.

زمان بندی مجموعه ای از ماشین های موازی که در یک محیط هستند، هم از نظر تئوری و هم از نظر کاربردی مهم است. از نظر تئوری، تعمیم مساله ی زمان بندی یک ماشین است و از نظر کاربردی صحت منابع موازی در جهان واقعی می باشد. وقتی ماشین ها، کامپیوتر باشند یک برنامه ی موازی نیاز است زیرا اعضای مجموعه به طور موازی اجرا می شوند و این اجرا بر اساس ارتباطات تقدمی آن ها است. مزیت اجرای زمان بندی وظایف، قدرت محاسباتی کامل را فراهم می کند که به وسیله ی سیستم چندپردازنده یا چندکامپیوتری به دست می آید. در این مقاله نشان می دهیم مساله ی تخصیص تعدادی وظایف ناهمسان در سیستم های چندپردازنده یا چندکامپیوتری چگونه است. مدل فرضی سیستم شامل تعدادی پردازنده ی همسان است و در یک زمان، فقط یک وظیفه، روی یک پردازنده اجرا می شود و نیز همه ی زمان بندی ها و وظایف، غیرانحصاری هستند.

در دهه های اخیر قابلیت اطمینان به عنوان یکی از ویژگی های طراحی محصولات در بسیاری از صنایع از جمله صنایع دفاعی و هوافضا کاربردهای بسیاری پیدا کرده و به شدت مورد توجه واقع شده است. هدف اصلی در مهندسی قابلیت اطمینان بهبود عملکرد سیستم در طول زمان می باشد. استفاده از سیستم های با قطعات مازاد یکی از راه های بهبود قابلیت اطمینان است که معمولا در این نوع سیستم ها، دسترسی به اطلاعات دقیق جهت تعیین تعداد بهینه قطعات مازاد همیشه به راحتی امکان پذیر نیست. به همین منظور برای ارزیابی و تجزیه و تحلیل سیستم از منطق فازی استفاده می شود. در این مقاله یک مدل ریاضی برای تخصیص بهینه تعداد اجزای مازاد هر مرحله از یک سیستم چند مرحله ای با ساختارهای سری موازی، -K از n- و جانشینی با هدف حداکثرسازی قابلیت اطمینان سیستم و با توجه به محدودیت های وزن و هزینه سیستم ارائه شده که در این مدل قابلیت اطمینان، وزن و هزینه اجزا و نیز وزن و هزینه سیستم، فازی در نظر گرفته شده است. در انتها یک مثال عددی با در نظر گرفتن اعداد فازی مثلثی و ذوزنقه ای و با استفاده از روش های غیرفازی کردن مختلف، بیان شده و مقادیر متغیرها به وسیله الگوریتم فراابتکاری شبیه سازی تبرید محاسبه شده و نتایج ارائه گردیده اند. نتایج نشان دادند که ساختار جانشینی، قابلیت اطمینان بالاتری برای سیستم به وجود می آورد.

سابقه و هدف: در کرانیوسینوستوز یک یا چند سوچور جمجمه به شکل زودرس بسته می شوند که می تواند منجر به ناهنجاری شکل جمجمه و یا حتی افزایش فشار داخل جمجمه و اشکال مختلف تاخیر تکاملی کودک شود. در کرانیوسینوستوز ساژیتال، قطر قدامی خلفی جمجمه افزایش می یابد. ایندکس جمجمه مهم ترین شاخص برای تشخیص و پایش بیماران مبتلا به این بیماری است. ایندکس جمجمه عمومآ با اندازه گیری مستقیم ابعاد سر شیرخوار و یا استفاده از سی تی اسکن جمجمه تعیین می شود. اگر بتوان با استفاده از تکنیک های هوشمند، شکل جمجمه را از روی تصاویر معمول دیجیتال سر شیرخواران تعیین کرد، می توان به پزشکان و والدین در تشخیص زود هنگام این ناهنجاری، پایش بهتر نتایج درمان و کاهش هزینه ها کمک کرد. روش کار: در این مطالعه تشخیصی با راه اندازی یک روش علمی اجرایی، سعی در تعیین خودکار ایندکس جمجمه شیرخواران مبتلا به سینوستوز ساژیتال (با استفاده از تصاویر دیجیتال روتین سر آنها) بر اساس الگوریتم شبیه سازی تبریدی شده است. اطلاعات مربوط به 59 شیرخوار مبتلا به سینوستوز ساژیتال که در بیمارستان کودکان مفید تهران جراحی شده بودند، بررسی شد و شاخص جمجمه آنها (مقدار نرمال بین 85درصد-75درصد)، با استفاده از الگوریتم پیشنهادی تعیین و با مقادیر اندازه گیری شده توسط جراح مغز و اعصاب کودکان با استفاده از نرم افزار متلب مقایسه شد. یافته ها: الگوریتم پیشنهادی با دقت قابل قبولی ایندکس جمجمه را در بیماران مورد مطالعه محاسبه کرد. ایندکس جمجمه توسط الگوریتم شبیه سازی تبریدی با میانگین 72/04و انحراف معیار 5/21 گزارش شد که اختلاف کمی با مقادیر ایندکس جمجمه اندازه گیری شده توسط جراح با میانگین 72/21و انحراف معیار 5/08 دارد. ارزیابی آماری ما با استفاده از آزمون t زوجی نشان می دهد که تفاوت معناداری بین دو گروه وجود ندارد (0/52 = p-value). مقادیر اندازه گیری شده توسط این روش در 55 بیمار از 59 بیمار مورد مطالعه (93/2درصد) در بازه مقادیر مطلوب تعیین شده توسط عامل انسانی قرار دارند (0/8≤,P). نتیجه گیری: به نظر می رسد روش پیشنهادی می تواند با دقت قابل قبولی با استفاده از عکس های روتین سر بیماران، مقدار ایندکس جمجمه را محاسبه کند. با توسعه این روش ممکن است بتوان به پزشکان و والدین در تشخیص زود هنگام این ناهنجاری و پایش بهتر نتایج درمان و کاهش هزینه ها کمک کرد.